Johannes Isacus Pontanus was een Nederlandse arts, wijsgeer en historicus.
Zijn bekendheid dankt hij vooral aan de door hem geschreven geschiedwerken over onder andere Denemarken, Rerum Danicarum Historia uit 1631, over Gelre, Historiae Gelricae uit 1639 en over Amsterdam, Rerum et urbis Amstelodamensium historia uit 1611. Dit laatste boek wordt wel als het eerste min of meer objectieve geschiedwerk over de stad gezien, aangezien de meeste toenmalige geschiedschrijvers de Amsterdammers, veelal in opdracht, afstamming van Batavieren toedichtten en Pontanus dat naliet.
Zijn vader was als gezant der Staten met zijn vrouw op reis naar Denemarken, toen hun zoon op zee geboren werd. Vandaar dat hij later de naam Pontanus aannam.
Pontanus groeide op in Amsterdam. Hij studeerde in Franeker en Leiden en werd in 1593 Doctor Philosophiae. Hij werkte daarna gedurende drie jaar in Basel samen met de Deense astronoom Tycho Brahe en was van 1604 tot zijn dood als hoogleraar verbonden aan de universiteit van Harderwijk.
Een veelzijdig man. De wetenschap, waarin Pontanus te Harderwijk het meest gewerkt heeft, was de geschiedenis.
Op 15 mei 1621 werd Pontanus door de Staten van Gelderland aangewezen om de Gelderse geschiedenis te voltooien, die reeds door Paullus Merula en Johannes Luntius was voorbereid. Pontanus dankt zijn bekendheid vooral aan dit geschiedwerk.
* Geboren op 21 januari 1571 op zee bij Elseneur
† Gestorven op 7 oktober 1639 in Harderwijk
Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Johannes_Isacus_Pontanus